Klub muzyczny 'Hipnoza'

Camille van Leer

Camille przeszło przez głowę, że jeżeli poziom tego konkursu będzie wzrastał w takim tempie, to bardzo szybko stanie się krzywda. Ale nie zamierzała się dzielić tą myślą. Nie dlatego, że była nieciekawa. Raczej z obawy, że oburzony Charles to właśnie jej spróbuje połamać nogi, zrzucając ją ze stołu. W dodatku wszyscy uznają go za niewinnego - to przecież ona utrzymuje, że nie radzi sobie z tańcem. A jak na razie nawet się nie zachwiała! Może jej umiejętności wzrastają wprost proporcjonalnie do wybitego alkoholu? Odwrotnie jak u normalnego człowieka. Te teoria w jej przypadku ma całkiem sporo sensu.
- Dałabym sobie rękę uciąć, że odebrałeś od Amy tę whisky, którą ci zabrała - zauważyła z pewną dozą złośliwości, wspominając przybycie Charlesa na imprezę. W tych wspomnieniach chyba trochę za daleko wybiegła. W jej głowie zamajaczyło kilka obrazków z przeszłości, w których uczestniczył Charles. - Lubie cię, wiesz. Zajebisty z ciebie facet.
No tak, Charles mógłby się teraz uśmiechnąć kpiąco, jak to ma w zwyczaju, ale Camille powiedziała to w taki ciepły sposób, że nie mógł jej tego zrobić. W dodatku bezczelnie patrzyła ma w oczy. To chyba brzmiało tak, jakby chciała powiedzieć, że cieszy się, że go poznała. Też sobie wybrała chwilę, na takie zwierzenia.

Scott Munro

Scott wciąż uważał, że mogłaby wywołać tym zawał u połowy męskiej części publiczności, ale nie powiemy tego za głośno. Panna Archibald za mocno mogłaby się w to zaangażować.
- Już wiem dlaczego deser jest najlepszą częścią posiłku. Ale wiesz, mnie musisz oszczędzić. - Westchnął ciężko i posłał jej rozbawione spojrzenie. - Moje serce może tego nie wytrzymać, a już na pewno dobije mnie Olivia - stwierdził rozglądając się czujnie. Gdyby nie jego rozbawione, błyszczące oczy, ktoś mógłby mu w to uwierzyć.
Obrócił ją zgrabnie w okół własnej osi i zatrzymał kiedy stała do niego tyłem, kładąc dłonie na jej talii. Jak miało być efektownie, to będzie.

Victoria Archibald

Victorii nie pozostało nic innego, jak tylko się roześmiać. Lubiła Scotta, to, w jaki sposób z nią rozmawiał i to jak ją traktował. Zawsze wydawało jej się, że to wszystko, każda jego wypowiedź, jest podszyta swego rodzaju sentymentem. I bardzo jej się ta myśl podobała, mimo wszystko.
- Oszczędzę cię, Scotty, w momencie kulminacyjnym powiem ci, żebyś sobie zasłonił oczy albo sama przykryję ci je dłonią i nic ci nie będzie - zażartowała półkpiąco, posyłając mu swój uśmieszek.

Augustus Pye

Augustus ponownie skinął głową i postanowił okręcić Olivię w tańcu. Swoją drogą, ciekawe na której pozycji plasowali się właśnie w rankingu par.
- No, takie sytuacje zaskakują mnie dosłownie za każdym razem. Tutaj wprost nie mogłem uwierzyć w to, że spotkałem akurat moją przyjaciółkę, Chloe Derwent. Nie wiedziałem jej naprawdę szmat czasu, a wpadłem na nią akurat tu, w Cherietown. To miejsce ma w sobie naprawdę sporo magii, skoro potrafi tak gromadzić czarodziejów mimo średnio imponującej wielkości tego miasteczka - powiedział, posyłając Olivii miły uśmiech. Wydawała mu się właściwie całkiem... sensowna. Tak, to było słowo, którego szukał.

Olivia Callaghan

Sensowna? Zależy, w jakim sensie. Olivia zawsze była trochę dziwna i miała pewien problem z wyluzowaniem się - dlatego teraz wolała skupić się bardziej na rozmowie z Augustusem niż na wymyślaniu kolejnych elementów choreografii. Średnio ją interesowały wyniki konkursu.
- Wiem, kim jest ta dziewczyna - zauważyła z pewnym zdumieniem. Kiedy Scott mówił o Chloe Derwent, Olivia wiedziała, że kojarzy to nazwisko, ale dopiero teraz zobaczyła wyraźny zarys twarzy Krukonki, która była rok wyżej niż ona.

Walter Knight

Rozmawianie podczas tańca (no dobra, dotyczyło to tylko niebezpiecznego tańca na stole, jakiś metr nad ziemią) nie było trafionym pomysłem, a Walt był już po paru drinkach i zaczął przeceniać swoje możliwości. Efekt był taki, że prawie wypuścił Amy z rąk. Całe szczęście, że miał świetny refleks, bo mogłoby się to skończyć naprawdę źle.
- Kurwa mać - mruknął pod nosem, przyciągając ją z powrotem do siebie, gdzie chyba była najbezpieczniejsza. - Przepraszam, już nie będę.
Zajrzał jej w oczy, żeby wydać się bardziej godnym zaufania, i zobaczył, że ma dość mocno rozszerzone źrenice ze strachu. No tak, ledwo uniknęła walnięcia głową w posadzkę, cóż się dziwić. Nie mogła jednak nie odwzajemnić Waltowego uśmiechu, przecież był, hm, boski.

Amy Grand

Upuszczanie Amy nie było najlepszym pomysłem. Pewnie nie tylko ona miałaby po tym połamane kości. Ale Walt rzeczywiście miał w sobie coś takiego, że chyba zapomniała o strachu kiedy patrzył jej w oczy. No i się uśmiechał. Raz, dwa, trzy.
Musiała przyznać Camille rację. Ale chyba miała odmienne zdanie co do tego gdzie była najbezpieczniejsza.
- Sądzisz, że elementy akrobatyki będą dodatkowo punktowane? Trenowałam tylko jazdę figurową, nie quidditcha, nie umiem latać - powiedziała z wciąż trochę niepewną miną, bo w jej oczach widoczny był strach, a serce jej waliło jak szalone.

Charles Campbell

Camille po prostu najzwyczajniej w świecie nie była normalna albo zdążyła się już wstawić. Gdyby nie to, że Charles był zmuszony obecnie dbać o jej bezpieczeństwo, t jest nie pozwolić jej spaść ze stołu, pewnie by ją puścił i przetarł oczy ze zdumienia.
- No ja ciebie też lubię, ale już się tak nie dopraszaj miłych słówek pod swoim adresem - powiedział w swoim stylu, a potem znów obrócił ją w tańcu. - Hej! Kiedy będą wyniki? - krzyknął w stronę Jill. Ach, ta rywalizacja, miał na jej punkcie niezdrową obsesję.

Camille van Leer

Nie, na pewno nie była jeszcze pijana. Co do jej równowagi psychicznej - nie mogę nic gwarantować. Ale podobno tylko wariaci są coś warci.
Widząc wyraz twarzy Charlesa Camille zaśmiała się szczerze, odchylając na chwile głowę do tyłu. Spokojnie, nic sobie przy tym nie zrobiła.
- Po twojej minie wnioskuję, że to było wystarczająco ciekawe - stwierdziła, uśmiechając się z satysfakcją. Ten refleksyjny nastrój przeszedł jej tak szybko, jak się pojawił, Charles już się nie musi obawiać podobnych sytuacji. Chyba.
Kiedy Charles zadał swoje pytanie, piosenka właśnie się kończyła. Camille zauważyła, że tak naprawdę mają jeszcze całkiem sporą powierzchnię stołu do dyspozycji i postanowiła ją wykorzystać. Nie puszczając dłoni Charlesa oddaliła się na odległość ich ramion, a potem, przy jego drobnej pomocy, wróciła owinięta tymi ich rękoma, zatrzymując się najbliżej, jak to możliwe, czyli właściwie nie pozostawiając wolnej przestrzeni między ich ciałami. W czasie tego manewru, przy szybkich obrotach, jej włosy uniosły się do góry, podobnie jak materiał sukienki, który zatańczył w powietrzu, odsłaniając większą część nóg, które w szpilkach prezentowały się wyjątkowo korzystnie. Idealne zakończenie, przynajmniej tego numeru.
- Wiesz, są takie konkursy - odezwała się, zerkając w stronę Jillian, która bawiła się chyba najlepiej z nich wszystkich, chociaż nie miała partnera - w których wygrywa ta para, która najdłużej utrzyma się na parkiecie. Może to coś w tym rodzaju. Mam nadzieję, że masz dobrą kondycję.
Posłała mu kpiący uśmiech, zadzierając głowę do góry. Nie tak mocno, jak zwykle musiała to robić, bo w tych butach była sporo wyższa.

Scott Munro

Może chodziło po prostu o to, że Scott już dawno przestał mieć do niej żal? Lubił Victorię i można było jego słowa uznać nawet za kpiące, ale za dużo w nich było ciepła.
To zabawne jak potrafi układać się życie. No i zmieniać gusta. Zerknął w kierunku Olivii i chyba nawet trochę się zagapił. Nie miał żadnych wątpliwości, że los dobrze wybrał.
- Mogę czuć się bezpieczny, dzięki - powiedział tym razem nieco kpiąco. - A jak dla mnie cała reszta może paść. - Cóż, nie było tajemnicą, że Scotty nie lubił się z większością osobników płci męskiej.

Victoria Archibald

Victoria przerzuciła włosy na lewą stronę i przekrzywiła nieco głowę, spoglądając na Scotta. Tak, ich losy były dość przewrotne, ale ona też była zadowolona z tego, jak na tym koniec końców wyszli.
- Myślisz, że zbliżamy się do końca pierwszej rundy? Bo jeśli tak, to chyba muszę zacząć się przygotowywać do mojego popisowego numeru - powiedziała Victoria, wybuchnąwszy swoim zachrypniętym śmiechem.

Jillian Higgins

Jill za bardzo spodobał się samotny taniec, żeby zdecydowała się przerwać tę zabawę. Leciała już chyba trzecia piosenka, odkąd wskoczyła na ten stół, i czuła, że mogłaby tak przetańczyć calutką noc. A noc już chyba powoli zmieniała się w świt.
Kiedy przebrzmiały ostatnie nuty utworu, panna Higgins zeskoczyła niezbyt zgrabnie ze stołu, zostawiając na nim swoje buty. Wiedziała, dlaczego Charles tak domagał się ogłoszenia wyników - to, co wyprawiali z Camille, czyniło z nich niekwestionowanych faworytów konkursu.
- Dobra, myślę, że wystarczy - oświadczyła, tocząc wesołym spojrzeniem po gościach, a raczej ich nogach, bo to one były na wysokości jej wzroku. - Głosujmy, każdy może się opowiedzieć za jedną parą. Ja jestem za Camille i Charlesem.

Walter Knight

Słysząc opinię Jill, Walt nie mógł powstrzymać parsknięcia. Owszem, zerkał od czasu do czasu na swoją dziewczynę (była przeciez jedną z pięciu najpiękniejszych kobiet obecnych na tej sali) i musiał przyznać, że całkiem nieźle sobie radzi jak na rzekomy brak umiejętności tanecznych, ale z całą pewnością była para, która wypadła lepiej.
Zlazł ze stołu, a następnie bez pytania ściągnął z niego Amy, stawiając ją bosą na ziemi.
- Głosuję na nas - oznajmił, co właściwie nie powinno nikogo dziwić. Nie było powiedziane, że nie można oddać głosu na siebie.

Amy Grand

Amy za to parsknęła śmiechem i spojrzała na swojego towarzysza z przyganą. No może było w tym spojrzenia więcej rozbawienia. Walt nawet jako Travolta nie mógł przebić pewnej osoby.
- Jak dla mnie niekwestionowaną zwyciężczynią powinna zostać Jill - orzekła zakładając ręce na piersiach i spojrzała na kuzynkę z uśmiechem. Charles z Cam za mocno się starali chyba.

Victoria Archibald

Victoria była absolutnie niezadowolona - nic dziwnego, nie dano jej nawet szansy na to, żeby mogła zademonstrować swój popisowy numer. Z wrodzoną gracją zeskoczyła ze stołu, a potem obciągnęła automatycznie dół swojej sukienki, spoglądając na Scotta.
- Amy ma rację, Jill była zdecydowanie najlepsza. Poradziła sobie fantastycznie jako solistka - powiedziała, posyłając jej uśmiech pełen sympatii.