Klub muzyczny 'Hipnoza'

Alex Enfield

Rzeczywiście Chloe zachowywała się zupełnie inaczej niż zwykle, ale Alexowi zupełnie to nie przeszkadzało; przeciwnie: podobało mu się, że ta kobieta kryje w sobie tyle różnych oblicz. A przez moment wydawało mu się, że poznał już wszystkie jej twarze. Naiwniak.
- Do diabła, jesteś metamorfomagiem z krwi i kości - zamruczał w okolice jej ucha, uznając przedstawienie za skończone i prowadząc ją z powrotem na miejsce, które opuścili. Jego ręka swobodnie spoczywała na jej biodrze, a kiedy Chloe usiadła, w dość naturalny sposób przesunęła się na udo. Alex po prostu musiał jej dotykać, nie było innej opcji.

Chloe Derwent

Alex był po prostu zuchwałym i dość naiwnym Krukonem, który sądził, że potrafi rozgryźć każdego. Z nią jednak nie szło mu aż tak łatwo.
Spojrzała na niego spod rzęs i uśmiechnęła się lekko puszczając mu oczko. Naprawdę coś w nią wstąpiło tego wieczoru.
- Mało jeszcze widziałeś, Enfield - odpowiedziała udając lekko znudzony ton i rozejrzał się za barmanem. - Za to ty jesteś całkiem niezłym tancerzem.
Dłoń na jej udzie sprawiała, że skóra w tym miejscu zaczynała ją przyjemnie mrowić. Zupełnie jakby to nie zwykle energia, a magia przepływała przez to miejsce.

Alex Enfield

Alex musiał ugryźć się w język, żeby złośliwie nie zripostować wypowiedzi Chloe; szczęście, że miał na czym skupiać swoją uwagę. Był autentycznie uzależniony od dotykania tej kobiety, bez tego czuł, że zaczyna wariować - to ona go tego nauczyła, cwana bestia. Z trudem oderwał od niej wzrok i zaczepił barmana, zamawiając dwa drinki, a potem powrócił do rozbierania panny Derwent samym spojrzeniem. Tylko drwiący półuśmiech mógł zdradzać jego prawdziwe zamiary, chociaż Chloe zapewne doskonale wiedziała, co siedzi mu w głowie.
- Jestem też dobry w łóżku - dopowiedział, żeby rozwiać ewentualne wątpliwości. Obrócił w dłoni otrzymaną właśnie szklankę i upił spory łyk whisky. Skrzywił się lekko, niemal niezauważenie. - Uwielbiam to draństwo.
I bądź tu, człowieku, mądry, zastanawiając się, czy Alex mówił o seksie, czy o alkoholu.

Chloe Derwent

Tak, to była naprawdę niezbędna do życia informacja, o której nawet przecież nie miała pojęcia. Spojrzała na niego rozbawiona, zostawiając na brzegach kieliszka ślad swojej malinowej pomadki.
- Och, doprawdy? - Zapytała kładąc swoja drobną dłoń na jego udzie i przesunęła ją nieznacznie w górę. Gdyby nie wrodzone opanowanie Alexa pewnie by się zakrztusił swoim ulubionym alkoholem.
Chloe aż za dobrze wiedziała, co siedzi mu w głowie.
- Pochwal się w czym jeszcze jesteś taki dobry - poprosiła patrząc na niego zupełnie niewinnym spojrzeniem swoich dużych oczu.

Alex Enfield

Chloe Derwent i niewinność zawsze stały w opozycji, nawet jeżeli ta nieznośnie seksowna Krukonka próbowała przekonać cały świat, że jest inaczej. Alex musiał powtórzyć sobie to zdanie w głowie dwukrotnie, zanim był w stanie w ogóle otworzyć usta. Najgorsze było to, że tak dawno się nie widzieli i to tylko zwiększało siłę, z jaką na niego działała.
- Wolę chwalić się w niewerbalny sposób - odezwał się, całkowicie mimowolnie zniżając głos, którym balansował teraz na granicy ochrypłego szeptu. Dłoń Chloe powędrowała jeszcze ciut wyżej, więc gwałtownie przykrył ją swoją, nie pozwalając jej się ruszyć ani odrobinę dalej. Posłał jej mordercze spojrzenie. - Bądź grzeczna, bo zmuszę cię do wypicia jeszcze jednego drinka.
Ta groźba rzeczywiście mogła przerażać.

Chloe Derwent

Chloe mruknęła zniecierpliwiona, ale nie uwolniła swojej dłoni spod jego palców. Napiła się za to swojego drinka i po raz kolejny obrzuciła znudzonym spojrzeniem okolice baru. Po drugiej stronie kontuaru siedział mężczyzna, który pomimo swoich dość sporych rozmiarów zdawał zlewać z otoczeniem. Złapał jej spojrzenie i uśmiechnął się lekko.
Gdzieś w jej podświadomości zaczęła kluć się panika. Ścisnęła dłoń Alexa, która przytrzymywała jej rękę. Na pozór spokojnie pochyliła się w jego stronę aż jej usta znalazły się na wysokości jego ucha.
- Chodźmy stąd, ktoś nas obserwuje. - W jej głosie pojawiła się dotąd niespotykana nutka strachu. Czujne oczy Alexa podążyły tam gdzie ona patrzyła wcześniej.

Alex Enfield

Alex uspokajająco pogładził Chloe wolną ręką po ramieniu, patrząc jednocześnie zza niego w kierunku potencjalnego szpiega. Zmrużył lekko oczy, bez trudu napotykając spojrzenie mężczyzny. Facet wykrzywił wargi w czymś na kształt drwiącego uśmiechu, ale Alex nie dał się sprowokować. Tylko na ułamek sekundy jego czoło przecięła pionowa zmarszczka. Powrócił wzrokiem do Chloe, która zdawała się być myślami już zupełnie gdzie indziej. Nie mógł pozwolić, żeby wpadła w panikę; pod jej wpływem robiła głupie rzeczy.
- Nie ma powodów do niepokoju - odezwał się pewnie, choć nadal przyciszonym głosem. Odgarnął jej kosmyk włosów z twarzy, przytrzymując dłoń na gładkim policzku odrobinę dłużej niż było to konieczne. - Zajmę się tym, ale na razie wolę zająć się tobą.
Odchylił się lekko i sięgnął po szklankę, wlewając do gardła resztę drinka, a potem wyciągnął rękę w kierunku Chloe, pomagając jej wstać z miejsca.
- Chodź.

Chloe Derwent

Chwyciła jego dłoń i spojrzała mu w oczy, które w tym świetne wydawały się prawie czarne. Spokój Alexa działał na nią kojąco i chyba tylko dlatego nie potknęła się idąc w kierunku wyjścia.
Ostatnio w Cherietown chyba poczuła się zbyt pewnie i bezpiecznie. Matt dał jej odpocząć i nabrać pewności, że przestał ją nękać. Złudne poczucie.
Kiedy wyszli na chłodne, nocne powietrze, nabrała powietrza do płuc ze świstem. Zorientowała się, że jej palce tak mocno ściskają dłoń Alexa, że zostaną mu na niej ślady po paznokciach.
Panika zdawała się ustępować złości.
- Zmieniłam zdanie co do spaceru. Wracajmy do domu - powiedziała próbując się uśmiechnąć, ale wyszedł jej tylko dziwny grymas. - Mówiłeś coś o niewerbalnych sposobach.
Alex chyba zrozumiał jej przekaz, bo pociągnął ją w stronę ciemnej plamy cienia rzucanego przez jedną z kamienic. Po chwili słychać było ciche pykniecie, a ciemność ich pochłonęła.