Klub muzyczny 'Hipnoza'

Jillian Higgins

- Nie jestem pewna, czy traktować to jako komplement - mruknęła Jill, zabawnie marszcząc nos. - No ale masz rację, jeszcze pytają mnie o dowód, jak chcę kupić alkohol.
Nie tylko wzrost Jill i jej sposób bycia sprawiały, że ludzie postrzegali ją jako młodszą niż w rzeczywistości była; także jej typ urody miał na to wpływ. Jej matka w wieku lat trzydziestu siedmiu, czyli wtedy, kiedy się ostatnio widziały, wyglądała na dwadzieścia siedem. Pannę Higgins zapewne czekało to samo, ale nie zamierzała narzekać.
- Scotty tęsknił za jakimś miejscem do tańca, bo w tym mieście raczej go nie uświadczysz, więc otworzył Hipnozę - powiedziała, podnosząc do ust kieliszek. Oczy jej błyszczały, kiedy patrzyła na Augustusa. - Nie wykpisz się, wiesz o tym?
Miała oczywiście na myśli wspólny taniec - skoro pan uzdrowiciel zapoznał ją już ze swoimi umiejętnościami w tej dziedzinie, nie mógł liczyć na taryfę ulgową.

Walter Knight

Walt z trudem powstrzymał się przed parsknięciem śmiechem, bo przypomniała mu się jedna z ich prywatnych, dwuosobowych imprez w domu Victorii.
- Wydawało mi się, że nie potrzebujesz muzyki, żeby tańczyć - powiedział, odruchowo podążając wzrokiem za jej dłonią, która spoczęła na biodrze. Przyszło mu do głowy, że w ostatnim czasie trochę zaniedbał pannę Archibald. Co z tego, że ona miała Anthony'ego (nie chciał się zastanawiać nad szczegółami ich związku), a on zamieszkał z Camille - między nimi to niczego nie zmieniało. Nie powinno. - Hej, kiedy idziemy pograć w quidditcha? Powoli zaczynam mieć dość dawania forów dzieciakom, muszę się zmierzyć z jakimś godnym przeciwnikiem.

Olivia Callaghan

Do tej pory Olivii wydawało się, że Jill i Ryan są naprawdę dobraną parą; wystarczyło przywołać wspomnienia choćby z tych feralnych świąt Bożego Narodzenia, kiedy sposób, w jaki ta dwójka na siebie patrzyła i rozmawiała, był jednym z niewielu pozytywnych akcentów. Ryan był porządnym facetem, zawsze skorym do pomocy, i z całą pewnością potrafił się zaopiekować kobietą, nawet tak osobliwą jak Jillian. Dopiero teraz Olivia uświadomiła sobie, że bardzo dawno z nim nie rozmawiała, właściwie odkąd sprawa Jamesa stanęła w miejscu.
Dobrze, że Scott miał umiejętność absorbowania całej uwagi Olivii - przynajmniej odciągnął ją od nieszczególnie przyjemnych spraw. Zaraz, o co on pytał? Ach, o drinka.
- Przynieś mi Honeymoon - zażyczyła sobie zaczepnym tonem, tytułując się w duchu mistrzynią sugestii.

Victoria Archibald

- Jeżeli powtórzysz mi jeszcze kilka razy, jak godnym rywalem dla ciebie jestem, wtedy się zastanowię - powiedziała Victoria, upijając kolejny łyk swojego drinka, a potem, lekko się krzywiąc, odstawiła go na blat. - Okej, to zdecydowanie nie są moje smaki. A teraz chodź tańczyć, w końcu trzeba rozkręcić tę imprezę. - Zdecydowanym ruchem pociągnęła Walta za rękę i zaprowadziła na środek parkietu. - W ogóle, jak tam w pracy? Ostatnio w ogóle mi się nie zwierzasz i wszystko muszę z ciebie wyciągać siłą. - Tak, to było zażalenie.

Augustus Pye

Augustus po prostu się zaśmiał; nie miał najmniejszego zamiaru rezygnować z przywileju tańca z panną Higgins, właściwie przecież to było jednym z głównych celów jego wizyty.
- Nawet przez myśl mi to nie przeszło - powiedział, unosząc ku ustom szklankę ze swoim drinkiem, a potem posłał jej krótkie spojrzenie. - Zdaje się, że mamy pierwszych śmiałków. To co, dołączymy? - spytał, mając na myśli Victorię i Knighta, którzy właśnie chyba zabierali się za taniec. A przynajmniej stali na parkiecie.

Walter Knight

- Miałem nadzieję, że uraczysz mnie argumentami, z którymi nie będę mógł dyskutować - mruknął Walt, posyłając Victorii swój firmowy uśmiech. - W pracy spoko, widziałaś, że napisali o mnie artykuł w 'Proroku' w związku z tymi moimi zajęciami? Dawno tego nie było, poczułem się prawie jak gwiazda.
No dobra, udawanie skromnego nigdy mu nie wychodziło.
- Hej, nie myśl sobie, że przetańczymy cały wieczór, bo obiecałem jeden kawałek naszej jubilatce. Mam nadzieję, że jej aktualny partner pełni tylko rolę zastępcy.
Odwrócił głowę w stronę Jill i uśmiechnął się do niej. Jak to możliwe, że przychodziło mu to tak naturalnie?

Victoria Archibald

Victoria również spojrzała w stronę Jillian i Augustusa i uśmiechnęła się z wyraźną aprobatą.
- Jej aktualny partner jest, no, no, niezły jest, co by tu nie mówić - zlustrowała całą jego sylwetkę uważnym spojrzeniem, a potem przeniosła wzrok na Walta. - Młody pan ordynator, kto by na to nie leciał. Ja bym leciała. - Victoria odgarnęła niesforny kosmyk włosów z twarzy i posłała Waltowi półkpiący uśmiech. - Będę musiała nadrobić swoje zaległości w czytaniu "Proroka". Zrobią z tobą wywiad? Jakaś sesja, nago, może?

Jillian Higgins

Szkoda, że Jill nie podzielała aprobaty Victorii, kiedy patrzyła na nią i Walta. Naprawdę starała się wierzyć w historyjkę o ich wielkiej przyjaźni, ale jakoś nie potrafiła. Wiedziała, że Vicky nie jest dziewczyną, która zakochuje się w pierwszym lepszym facecie, więc skoro już przyznała się do tego, że kocha Walta, z całą pewnością nie przestała z dnia na dzień. A Jill nie umiała sobie wyobrazić przyjaźni z kimś, od kogo chciało się czegoś więcej.
Pozwoliła się zaciągnąć Augustusowi na parkiet w momencie, gdy popłynęły pierwsze dźwięki energetycznego utworu, którego nie znała.
- No dobra, może i masz swoich informatorów, ale ja nie mam. I nie wiem, ile masz lat - odezwała się zaczepnie, wspinając się na palce i zbliżając usta do jego ucha, żeby ją usłyszał.

Walter Knight

Walt zaśmiał się krótko, wracając spojrzeniem do Victorii. Znał ją na pamięć; jej wszystkie spojrzenia, gesty i miny, a jednak ciągle czerpał przyjemność z patrzenia na nią.
- Nie jestem tani, ale można mnie kupić - oświadczył, niedbale podnosząc rękę, żeby obrócić ją w tańcu. Jej włosy zawirowały, posyłając w jego kierunku dobrze znajomy zapach szamponu. - Masz dla mnie jakieś rady? No wiesz, jako doświadczona modelka.
Postanowił nie komentować tego fragmentu o leceniu na młodego ordynatora. Walt miał ciekawsze osiągnięcia, z którymi mało kto mógł się równać.

Augustus Pye

Augustus uśmiechnął się tylko kącikami ust, kładąc dłoń na talii Jillian i zaczął nią kołysać w takt muzyki.
- Nie wiem, czy mogę ci zdradzać takie poufne informacje - powiedział, posyłając jej intensywne spojrzenie, a potem okręcił ją wokół własnej osi. - Lubisz bawić się w zgadywanki, więc śmiało. Wyceń mój wiek. - Jillian zabawnie zmarszczyła nos, a on nie mógł się nie uśmiechnąć; było w niej coś, co niesamowicie go ujmowało. Ale postrzegał ją chyba inaczej niż inni; dla niego emanowała niesamowitą kobiecością, podczas gdy wiedział, że wiele osób nadal ma ją za dziecko.

Victoria Archibald

Jasne, przecież Walt był absolutnie niezastąpiony.
Victoria zmarszczyła nos, jak zawsze, gdy intensywnie się nad czymś zastanawiała, a potem odsłoniła zęby w szerokim uśmiechu.
- Ustawiaj się tak, masz lepszy lewy profil - oceniła tonem znawcy, a potem parsknęła śmiechem. - No i wiesz, nie zgadzaj się na wszystko, dyktuj własne warunki, bo jeszcze się okaże, że będziesz paradował w jakichś różowych slipkach. Czy czymkolwiek różowym. - Wyobraźnia podsunęła Victorii naprawdę niewybredne obrazy, dlatego uśmiechnęła się głupkowato, kołysząc biodrami w takt leniwie sączącej się z głośników muzyki.

Jillian Higgins

Jill nigdy nie potrafiła świadomie wykorzystywać swoich atutów; twierdziła, że zachowania, z jakich słynęła chociażby Victoria, po prostu do niej nie pasują. Pannie Archibald przychodziły one zupełnie naturalne, podczas gdy Jill uważała, że wyglądałaby żałośnie, wystroiwszy się w kieckę odsłaniającą więcej niż powinna, i dwudziestocentymetrowe szpilki, w których zapewne zabiłaby się po dwóch krokach. Była świadoma, że może podobać się facetom, ale na trochę innych zasadach.
- Jesteś przed trzydziestką - zawyrokowała, wodząc spojrzeniem po twarzy Augustusa. - Dwadzieścia dziewięć.

Walter Knight

Wyobraźnia Walta była chyba zbyt mocno rozwinięta, skoro śmiało podsuwała mu obrazy kreowane przez Victorię. Skrzywił się niemiłosiernie, patrząc na nią z potępieniem.
- Przestań, bo więcej z tobą nie zatańczę - zagroził. - Może to jest twoje erotyczne marzenie, ale nie mów o tym głośno. Chyba jednak zrezygnuję z tej sesji zdjęciowej. Mógłbym co najwyżej zagrać w reklamie, jakby mi dobrze zapłacili.
No proszę, najwyraźniej pan Knight nie potrzebował żadnego menedżera, sam miał doskonały plan na dalszy rozwój swojej oszałamiającej kariery.

Augustus Pye

- Wbijasz sztylet w moje serce, mam zaledwie dwadzieścia osiem - powiedział Augustus, udając urażoną minę, ale nie wytrwał w tym długo. Doskonale wiedział, że ludzie, przypisując mu wiek, kierują się bardziej jego osiągnięciami niźli faktycznym wyglądem. A z tym Augustus zdecydowanie nie miał problemu. - Chyba nie jest ze mną tak najgorzej. Masz jakieś rodzeństwo? - zapytał nagle Augustus, obserwując każdą emocję, która pojawiała się na twarzy Jillian. On sam był jedynakiem, ale nie miał z tego powodu żalu do swoich rodziców.

Victoria Archibald

Szkoda, Victoria chętnie zostałaby jego menedżerem, nie od dziś było przecież wiadomo, że miała smykałkę do zarządzania. Właściwie, mogłaby to robić prawie charytatywnie.
- Hm, no wiesz, reklamy też nie zawsze są bezpieczne, ale przecież nie będę cię do niczego zrażać - powiedziała Victoria z kpiącym uśmieszkiem, odrzucając do tyłu włosy, które spłynęły lśniącą kaskadą wzdłuż jej pleców. - Wiesz, o czym ostatnio myślałam? Że chciałabym być jakimś tajnym agentem. Serio, życie pełne adrenaliny, to byłoby coś dla mnie.