Mieszkanie Ruby Jenkins, Gordon Street 17/9

Camille van Leer

Camille miała ambitne plany co do tej gry. Chciała ją szybko zakończyć i na jednej rundzie poprzestać. Tak, żeby miała jeszcze siły na cokolwiek, bo choć była całkiem nieźle przetrenowana w boju, nadal była drobną kobietką, której zbyt szybkie tempo może poprzewracać w głowie. Na szczęście nie jej pierwszej. Tylko że jak na złość kostka po rzucie Camille wskazała, uwaga, jedną kropkę.
- Co za tempo - mruknęła sobie pod nosem. - Ale przynajmniej nie piję. Pije najwyższa osoba, czyli... - tu przebiegła spojrzeniem po obecnych panach, oceniając ich wzrost, bo nie da się ukryć, że to któryś z nich będzie najwyższy. - Musicie wszyscy być tacy wysocy?
Z jej perspektywy wszyscy byli tak samo wielcy, ale najwyższy był chyba Charles. Chyba.

Victoria Archibald

Cóż, najwyraźniej wolne tempo udzieliło się wszystkim, bo Victoria również wylosowała jedynkę. W jej konkretnym przypadku było to jednak bardzo trafione pole, zwłaszcza, że w tym momencie była na zdecydowanej liderce, z pionkiem na trzydziestym trzecim polu. Och, jak symbolicznie.
- Pijecie, faceci - nakazała, zgodnie z życzeniem alkochińczyka, który nakazał jej wybrać trzy osoby do picia. Najwyraźniej dawno nie widziana feministka, znajdująca się gdzieś głęboko w jej wnętrzu, postanowiła teraz objawić swoje oblicze, skoro postanowiła zemścić się na uwielbianej przez siebie płci przeciwnej. Poza tym, przecież oni praktycznie sami rwali się do picia. A już na pewno Walt. - Na zdrowie.

Walter Knight

Oczywiście, że Walt rwał się do picia - to był jedyny sposób na to, by zachowywał się w miarę znośnie w towarzystwie. Nie mówił tego głośno, ale podświadomie to wiedział. Jeszcze sporo mu brakowało do upicia się, dlatego znów ochoczo wyciągnął dłoń po kostkę, którą podała mu Victoria.
- Hej, a tobie nie za dobrze tam na tym odległym polu? - rzucił w jej kierunku. I ponownie stanął na takim miejscu planszy, które kazało mu się napić. Cóż za wspaniała gra!

Charles Campbell

Charles też nie był w stanie zrozumieć narzekania innych, którzy byli bardzo zdziwieni, że przyszło im pić w grze, uwaga, alkoholowej. Parsknąl śmiechem, widząc skrzywione miny kobiet, gdy tylko podnosiły w górę swoje szklanki, solidarnie znacząc ich brzeg śladami szminek. Charlesowi szczęście jak dotąd sprzyjało, chociaż, nawet gdyby bylo inaczej, i tak nie odczułby dużej różnicy. Wyrzuciwszy szóstkę, przeszedł na dziewiąte pole, które pozwalało mu na wybór osoby pijącej. Wydawalo mu się, że zanim dokonał decyzji, usłyszał westchnienie Leah. No dobra, może i nie chciał jej upić, ale to, że znów padnie na nią, wydawało mu się szalenie zabawne.
- Wiesz co, będę tak uprzejmy i napiję się z tobą - poinformował ją, błysnąwszy bielą zębow w firmowym uśmiechu.
Leah mogła być pewna, że jakoś wynagrodzi jej te malutkie złośliwości.

Leah Duncan · Dołączył: 24 Mar 2013 Posty: 244 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Myśl o Rosalie pomagającej w leczeniu kaca zmieniła się w myśl o Rosalie trzymającej Leah włosy podczas wielogodzinnej sesji oczyszczającej nad kiblem. Charles najwyraźniej czerpał niesamowitą przyjemność ze znęcania się nad słabszymi, a panna Duncan okazała się idealna w roli ofiary. Postanowiła jednak więcej nie grymasić i dzielnie znieść rozkazy wrednej planszy. Wszystko dziś było przeciwko niej: twister, alkochińczyk, no i ten cholerny Ślizgon.
- Jestem wzruszona twoją troską - mruknęła w odpowiedzi na jego zaczepkę i przechyliła szklankę. - Dobra, w następnej kolejce zmieniam picie na zadanie, możecie już zacząć coś wymyślać.
Podobał jej się ten podsunięty chyba przez Camille pomysł. To dawało większe szanse na przetrwanie w alkoholowej dżungli.

Maria Watson

Przez głowę Marii przeszła myśl, że w takim tempie faktycznie wszyscy poskładają się szybciej, niż zdążą skonsumować cały tort. Zanim zdecydowała się na rzut kostką, odgarnęła jeszcze włosy na lewę ramię, odsłaniając tym samym całkiem spory kawałek nagiej szyi i uśmiechnęła się pod nosem. Zabawne, że nawet gdy nie robiła tego celowo i tak wychodziło na to, że nieustannie kokietowała Alexa. Wyrzuciła dwójkę, co nie nadało grze zbytniej dynamiki, bo jedyną osobą, która tym razem musiała sięgnąć po szklankę, była ona sama.
- Myślicie, ze komukolwiek z nas uda się ukończyć tę grę w takim stanie, żeby jeszcze o własnych siłach odejść od stołu? - zapytała pół żartem, pół serio, posyłając kilka spojrzeń na twarze tu zgromadzonych, coraz bardziej rumiane od wypitego alkoholu.

Alex Enfield

- Co ci przeszkadza w siedzeniu przy stole? - zagaił Alex znad talerza, na którym piętrzył się spory kawałek tortu czekoladowego, smaczniejszego nawet niż ten nugatowy. - Przecież mamy tu wszystko, czego potrzeba.
Wpakował sobie do ust duży kęs ciasta, zanim zdecydował się rzucić kostką. Wypadło sześć, a po przesunięciu pionka okazało się, że muszą pić wszyscy poza nim. Czyżby jego dobra passa nadal się nie skończyła? Uśmiechnął się przepraszająco do Marii, a potem podał kostkę dalej i zajął się swoim tortem.

Ruby Jenkins

Ruby czuła jeszcze gorzki posmak alkoholu w ustach, gdy błagalnie spoglądała na kostkę. Co prawda, nie oberwało jej się aż tak bardzo jak Leah, ale mimo wszystko opcja z zadaniem nie wydawała jej się aż taka najgorsza. Nawet znając możliwości i chorą wyobraźnię tu zgromadzonych.
Kiedy kostka wskazała na piątkę, z gardła Ruby wyrwał się tryumfalny okrzyk. Oto nadeszła chwila, w której miała nakazać komuś pić. I to dwa razy!
Automatycznie pominęła spojrzeniem wszystkie obecne kobiety, solidaryzując się z nimi, gdy mężczyźni, którzy i tak dzięki naturze grali w alkochińczyka "na kodach", tak wyraźnie chcieli je skazać na porażkę.
- Pij, Walt, dwa razy. Na zdrowie.

Camille van Leer

Dacie wiarę, że Camille zapomniała o swojej własnej propozycji? Dobrze się dzisiaj dobrały z Leah: najpierw zaszalały w Twistera a teraz jedna wpada na genialne pomysły, a druga jej o tym przypomina. Podziękowała jej więc uśmiechem, ale zaraz musiała wrócić do gry. Tym razem Camille przesunęła się o dwa pola do przodu.
- Mi też możecie wymyślić zadanie - zdeklarowała się, dziwnie entuzjastycznie. Zżerała ją ciekawość. - Jestem ciekawa, kiedy będę w takim stanie, żeby spełnić wasze chore pomysły.
Zabrzmiało to prawie dwuznacznie. Na szczęście, to była tylko alternatywa, wcale nie musiała jej realizować, jeśli tylko nie przestanie pić. A już niedługo, najprawdopodobniej, będzie w takim stanie, że będzie uważała, że może wypić wszystko. Jak na razie skończyło się na tym, że po postu musi się napić.

Victoria Archibald

Victoria natomiast miała zamiar, kolokwialnie ujmując, rozpierdolić wszystkich w tejże rozgrywce. Taka z niej była ambitna dziewczyna; najwyżej będzie zmuszona polec na placu boju, ale chyba tylko kretyni mogliby liczyć na to, ze podda się bez walki. Wylosowała pole oznaczone numerem trzydzieści osiem, na którym nie wykonywało się absolutnie żadnego ruchu i wzruszyła ramionami; i tak nadrabiała, gdy musiała pić razem ze wszystkimi. Poza tym, była pewna, że dobra passa nie będzie trwała wiecznie, chociaż nie miałaby absolutnie nic przeciwko, żeby faktycznie tak było.
- A może, skoro przegrani i tak jedzą tort, w formie kary wysilą się kreatywnością i będą wam wymyślać te zadania? - zaproponowała, obracając w dłoniach widelczyk, na końcu którego chwilowo nie było tortu.

Walter Knight

- Twoje zdrowie, Ruby. - Skorygował Walt, sumiennie podnosząc szklankę do ust. A zanim zrobił to drugi raz, dodał. - I oczywiście twoje, Charles.
I dzięki tym toastom wyzerował swojego drinka. Nie zamierzał jednak na tym poprzestać, przecież dopiero się rozkręcał. Dolał sobie hojnie whisky i zwieńczył napój wypuszczoną z różdżki kostką lodu. Może powinien rozważyć karierę barmana? Nie, zaraz, na razie znaleźli dla niego inne zadanie! Zerknął podejrzliwie na Victorię, która wyglądała na zdeterminowaną. No jasne, jeżeli ktoś miał walczyć do końca mimo przeciwności losu, to tylko ona.
- Ja jestem za takim rodzajem kary - odezwał się - ale muszę was ostrzec, że moja kreatywność obraca się wokół słowa 'striptiz'. Mam nadzieję, że żadnej z was to nie przeraża.
Zerknął najpierw na Camille, którą miał bliżej, a potem na Leah. W sumie już trochę się napatrzył na jej tyłek i nie miałby absolutnie nic przeciwko temu, żeby zrzuciła z siebie jakąś część garderoby.

Charles Campbell

Charles też nie miał nic przeciwko temu - czy to nie dziwne, że tak często prezentował identyczny z Knightem tok myślenia? Na sam dźwięk słowa "striptiz" lekko się zaśmiał - co prawda były w tym gronie panie, które miały na sobie odrobinę więcej warstw, ale Maria i Leah zostałyby w negliżu bardzo szybko.
- Zgadzam się z Waltem. Ale skoro taka nasza kara, cóż zrobić. - Udał zatroskaną minę, a potem niedbale rzucił kostką, losując szóstkę. Pole, na którym stanął, było obdarzone tak absurdalnym poleceniem, że aż parsknął śmiechem. - No to co, ślicznotko - zaczął, rzecz jasna rzuciwszy Leah przeciągłe spojrzenie. - Pijesz, czy się rozbierasz?
Był potworem, bez dwóch zdań.

Leah Duncan · Dołączył: 24 Mar 2013 Posty: 244 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Skoro miało to być okupione taką ceną, Leah chętnie zrzekłaby się bycia 'ślicznotką'. Zresztą, Merlinie, co za absurdalne pole, kto w ogóle wymyślał te zasady?
Tym razem już nie potrafiła ukryć frustracji. Prychnęła pod nosem i posłała Charlesowi najbardziej nienawistne spojrzenie, na jakie była w stanie się zdobyć. Nie miało oczywiście wielkiej mocy, ale z całą pewnością zawierało w sobie wyraźny przekaz.
- Ty mnie chyba nienawidzisz, co? - rzuciła pozornie lekkim tonem. Nie przestając patrzeć mu w oczy, wsunęła dłoń pod sukienkę, rozpięła stanik i sprawnie wyciągnęła go górą spod czarnego materiału. Sam stanik był w kolorze głębokiej czerwieni i składał się głównie z ażurowej koronki; Leah pozwoliła Charlesowi rzucić na niego okiem, zanim upuściła do pod stół. A potem jak gdyby nigdy nic rzuciła kostką i przesunęła swój pionek na bezpieczne pole, które kazało pić chłopakom.

Maria Watson

Charles nie był jedyną osobą odprowadzającą wzrokiem rzucony pod stół stanik. Jego czerwień dość mocno podziałała też na wyobraźnię Marii, ale nie dała nic po sobie poznać, tylko od niechcenia rzuciła kostką, a gra nakazała pić facetom.
- No, to było niezłe - skomentowała striptiz Leah, unosząc do ust widelczyk z kawalkiem tortu, którego czekolada już po chwili rozpuszczała jej się na języku. Była ciekawa, do jakich posunięć zdolni będą towarzysze gry, skoro Leah wysoko zawiesiła poprzeczkę. Jako wnikliwa obserwatorka, zdążyła zauważyć, że przynajmniej połowa osób siedzących przy stole uwielbia być wiecznie w centrum uwagi, a to sprawiało, że wizja dalszej gry wydawała jej się co najmniej interesująca.

Alex Enfield

Alex już niemal całkowicie porzucił nadzieję na wymknięcie się z imprezy wraz z Marią; zresztą, ona zdawała się całkiem nieźle bawić. Imponowała mu tym, że nie rzuciła się na alkohol jak większość tu obecnych, tylko piła w swoim własnym tempie. Najwyraźniej przewidziała, że będą grać w alkochińczyka i postanowiła zacząć z lepszej pozycji. Ciągle jednak go kokietowała i nie mógł wyrzucić z głowy myśli, że chciałby ją złapać za nadgarstek i przenieść do własnego mieszkania.
Zdążył już zjeść swój tort i prawie całkiem opróżnić szklankę i właśnie szukał czegoś, na czym mógłby skupić swoją uwagę, kiedy Leah zdjęła stanik. No, to było... Ej, dlaczego Maria wypowiedziała na głos jego myśli?!
Automatycznie uniósł szklankę do ust i rzucił kostką. Powinien się sprężyć, jeśli chciał dogonić resztę, bo na razie tkwił na ostatnim miejscu. Ale przecież nie to było w tej grze najważniejsze. Stanął na polu, które kazało pić osobie po prawej czyli Ruby. Potoczył kontrolnym spojrzeniem po jej twarzy, chcąc oszacować, jak się trzyma. Chyba nie było tragedii, Alexowi zdawało się, że szła łeb w łeb z Leah.
- Co tam, jubilatko, pijesz czy też robisz show? - zapytał, szczerząc zęby.