Mieszkanie Chloe Derwent, Melton Street 10, ostatnie piętro

Augustus Pye

- Wielka szkoda - powiedział Augustus, nie kryjąc rozczarowania, a potem odruchowo zerknął na nagi kawałek jej skóry. Był facetem, działał instynktownie, nie mogła go za to winić, choćby chciała. - I myślę o biuście Jill, tym nie musisz się akurat martwić, chociaż raczej go sobie wyobrażam. Przecież jeszcze go nie widziałem - zauważył, posyłając jej spojrzenie pełne rozbawienia. - Fajny lakier - dodał, wskazując brodą na jej pokryte emalią paznokcie, chociaż nie potrafił zdefiniować tego koloru.

Chloe Derwent

Chloe zaśmiała się głupkowato patrząc na swoje paznokcie i prawie spadła przez to z kanapy. Chyba jej alkoholowy nastrój miał jakieś dziwne skoki. Ale Augustus komentujący jej lakier do paznokci rozbawił ją do łez.
- Koralowy, umiesz to chociaż powtórzyć? - Zapytała ciągle chichocząc i pacnęła go dłonią w ramię. - Mam też bikini w tym kolorze, mam je zabrać? - Uniosła brwi i napiła się swojego drinka. W tym momencie świat wydawał się o wiele prostszy. O całą długość i szerokość osoby pana Ordynatora.
- Hej, a twoje wiekowe wielbicielki nie umrą z tęsknoty kiedy ze mną wyjedziesz? - Zapytała ze zmartwioną miną, przypominając sobie ich pierwszą rozmowę w Cherietown.

Augustus Pye

- Weź to bikini, weź, najwyraźniej ten kolor współgra z twoją skórą - powiedział, przedrzeźniając zasłyszaną w telewizji opinię jakiegoś stylisty czy innego znawcy mody, a potem również parsknął śmiechem. - Moje wielbicielki jakoś wytrzymają. W szpitalu wisi przecież mój obraz, jak zrobi im się smutno, to po prostu na nie spojrzą. - To prawda, Augustus nadal miewał ataki śmiechu, kiedy wchodził do wspólnego gabinetu niższych rangą pracowników, w którym, w samym centrum, wisiała jego podobizna; to było absolutnie idiotyczne, sposób, w jaki szczerzył tam swoje zęby i poprawiał włosy, które próbowały zasłonić część jego czoła. I ten złoty grawer z jego imieniem i nazwiskiem - nawet ktoś tak egocentryczny jak on uważał, że to gruba przesada. - Dadzą sobie radę, ręczę za nie.

Chloe Derwent

Chloe zamrugała trzy razy jakby dopiero teraz dotarło do niej co powiedział Augustus. Spojrzała na niego powątpiewająco i znów parsknęła śmiechem, bo zorientowała się, że on mówi serio.
- Nie, kłamiesz, nie masz tam swojego obrazu. Jeśli naprawdę tam wisi będę się z ciebie śmiać do końca życia. A po twojej śmierci będę do niego gadać, wiesz? - W jej oczach pojawiły się łzy rozbawienia. Nie mogła uwierzyć w absurdalność tego twierdzenia. - Też chcę swój obraaaaz!

Augustus Pye

- Wolałbym aż tak szybko nie żegnać się z życiem, ale dzięki - doceniam to - powiedział Augustus, po raz kolejny nalewając do szklanki wódki, tym razem jednak wraz z sokiem pomarańczowym, w proporcji 1:1. Musiał przyznać przed samym sobą, że brakowało mu takich wieczorków z Chloe. Przecież to ona była osobą, której mógł powiedzieć dosłownie o wszystkim. A miewał potrzebę wygadania się, przynajmniej od czasu do czasu. - Poproś Jill, ona potrafi malować. Jest artystką.

Chloe Derwent

Powiedział to w taki sposób, że aż Chloe na chwilę przestała się śmiać. Z nabożną niemal czcią. Podobał jej się sposób w jaki Augustus wymawiał imię Jill. To mogło świadczyć tylko o jedynym.
- Przepadłeś, wiesz o tym? - Zapytała retorycznie sięgając po swojego drinka i stuknęła nim w szklankę przyjaciela. - Mówisz o niej jakby była cholernym ideałem. Zaczynam być zazdrosna. No i powinna mi namalować ciebie, żebym miała z kim gadać jak już Matt zamknie mnie na cztery spusty w wierzy strzeżonej przez smoka. - Żartowanie z tego przychodziło jej zadziwiająco łatwo. Tylko, że miała świadomość, że żaden z jej bohaterów nie przybędzie na odsiecz.

Augustus Pye

Chloe chyba miała skłonność do przesady; Augustus wcale nie uważał, żeby przepadł. Jasne, Jillian wyjątkowo wpadła mu w oko, ale nie zamierzał popełniać samobójstwa w razie, gdyby im nie wyszło. Zawsze podchodził do wszystkich związków z odrobiną dystansu, a tych, w swoim dwudziestokilkuletnim życiu, wcale nie miał zbyt dużo.
- Jeżeli tylko na cztery, to powinienem dać im radę - powiedział Augustus, posyłając jej nieco zamyślony uśmiech, a potem upił łyk drinka. - Skupmy się na twojej pracy. Wiem, że jak cię do tego nie przymuszę, nadal będziesz się lenić w domu. Jest coś, co szczególnie chciałabyś robić? - Oho, komuś tu się włączył tryb zbawiciela świata.

Chloe Derwent

Ostatnio widocznie wszyscy chcieli ją ratować wbrew temu czego chciała sama Chloe. Ale akurat jeśli chodzi o kwestie pracy to nie była chyba nastawiona negatywnie, raczej sceptycznie. Siedzenie w domu miało swoje dobre strony.
- Mnie nie wolno przymuszać. Możesz ewentualnie spróbować mnie przekonać odpowiednimi argumentami - powiedziała szczerząc się do niego, a po chwili napiła się drinka by móc chwilę pomyśleć. - Nie wiem... może mogłabym organizować przyjęcia? W tym jestem dobra. Zdaje się, że Clouds Tower co jakiś czas organizuje bankiety... może? - Spojrzała na niego pytająco.

Augustus Pye

- Mam wiele przekonujących argumentów, co do tego akurat nie powinnaś mieć wątpliwości - powiedział, posyłając jej kpiący uśmieszek, a potem zanurzył usta w swoim drinku, rozkoszując się jego kwaśno - gorzkim posmakiem na języku. - Hm, organizowanie imprez to całkiem niezła opcja, w dodatku jest to obecnie dość modne, a to znaczy, że będzie na to zapotrzebowanie. Spróbuj tam, co ci szkodzi. - Jasne, Augustus był najlepszą osobą na świecie do udzielania wskazówek odnośnie rynku pracy, skoro ledwie ogarniał otaczającą go rzeczywistość. Zabawne.

Chloe Derwent

A Chloe z całą pewnością będzie pracownikiem roku, szczególnie, że jak do tej pory próbowała szczęścia w wielu zawodach. Przypomniał sobie właśnie czasy kiedy pracowała jako kelnerka. Nie radziła sobie chyba źle, poza kilkoma, małymi wpadkami. Przecież wywalenie klientowi na głowę spaghetti nie jest wielkim przewinieniem.
- Nic, ale najpierw potrzebna mi jest ta plaża i słońce. Opalenizna będzie dobrze wyglądać do mojej nowej sukienki - powiedziała z wyraźnym rozbawieniem. Takie podejście do świata zawsze ją bawiło, ale lubiła dopasowywać nawet takie szczegóły. - A jak nie to może sama założę firmę organizującą przyjęcia?

Augustus Pye

- Możesz liczyć na moje wsparcie, myślę, że Scott też poparłby ten pomysł, a ty wiedziałabyś, że masz coś swojego - stwierdził Augustus, biorąc kolejny łyk drinka, a potem obrzucił twarz Chloe uważnym spojrzeniem, trochę tak, jakby uczył się jej rysów twarzy na pamięć. Jasne, zupełnie jakby ich już nie znał. Potrafił przywołać jej obraz w swojej pamięci kiedy tylko miał na to ochotę. Nie oznaczało to jednak wcale, że miał na jej punkcie jakąś niezdrową obsesję, po prostu, jako uzdrowiciel, umiał zapamiętać takie detale. Posłał jej swój charakterystyczny uśmiech z dołeczkami w policzkach i pochylił się, żeby znów rozczochrać jej włosy. - Hej, C.? Dobrze, że tu jesteś.

Chloe Derwent

Takimi małymi gestami Augustus sprawiał, że ona znów była jego C. z czasów szkolnych, tak cholernie w nim zakochana. Uśmiechnęła się kącikiem ust i pochyliła w jego stronę cmokając krótko jego usta. Ten dziwny gest wcale nie był prowokujący czy niezręczny, po prostu był ciepły.
- Zawsze chciałam móc to zrobić - powiedziała z nieskrywanych rozbawieniem i wyszczerzyła zęby. - Też się cieszę, że tu jestem. Małe miasteczka nie są takie złe, nie? Hej, wiesz, że na wakacjach będziemy musieli jeszcze chociaż raz zaliczyć małe polowanie zanim Jill pochłonie cię bez reszty?

Augustus Pye

No tak, Chloe była na tyle osobliwa, że Augustusa wcale nie zdziwił jej gest. Przecież kiedy ją poznał, właśnie taka była; nietypowa i dość... czuła. Obecna C. zachowywała się trochę inaczej, ale przy nim nie musiała grać nikogo innego.
- Już ja doskonale wiem, jakie polowanie masz na myśli - powiedział Augustus, szczerząc zęby, bo właśnie wyobraził sobie jakąś kobietę o szwedzkim typie urody w, hm, koralowym bikini. - Chyba, że do tego czasu uda mi się coś zdziałać z Jill. Wiesz przecież, że jestem lojalny.

Chloe Derwent

Szwedzki typ urody w koralowym bikini? Czyżby ktoś chciał opisać Chloe? Nie, ona była bardziej... słowiańska. Szwedki mają jaśniejszy kolor włosów, a ich oczy nie przypominają wzburzonego morza. Swego czasu Chloe nie lubiła swoich oczu, były dziwne i duże, za duże.
Za to w tym momencie przewróciła oczami i wydęła usta.
- Już myślałam, że urządzimy sobie zawody. Ciekawe komu szybciej udałoby się poderwać dziewczynę - zmrużyła przekornie oczy i posłała mu jeden ze swoich uśmiechów. - Przegrałbyś z kretesem, doktorku - zaśmiała się cicho i napiła się swojego drinka.

Augustus Pye

Jeżeli Chloe chciała go zachęcić do rywalizacji, to jej misja zakończyła się sukcesem. Krukoni uwielbiali wszelkiego rodzaju kompetycje i Augustus w żaden sposób od nich nie odstawał. Posłał jej kpiący uśmiech i łyknął zdrowo swojego drinka. Jeszcze trochę, a jutrzejszy dzień przywita pracą i kacem.
- Chyba kpisz - powiedział, rzucając jej spojrzenie pełne pobłażania. - Moja gadka o tym, że jestem uzdrowicielem, doktorem, nazwij to jak chcesz, sama rozpina dziewczynom staniki. Choć jasne, byłabyś godną rywalką.