Kino "Aurora"

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Ethan miał ochotę się zaśmiać, ale zrobił ważną minę i włożyć taśmę do projektora, stukając w jego dwa razy różdżką. Z cichym sykiem zaczął pracować, a na ekranie pojawiły się pierwsze sceny filmu.
- Lubisz Audrey Hepburn? - Zapytał wpatrzony w ekran. Lubił stare filmy, chociaż nie miał czasu ich oglądać. Usiedli w jednym z górnych rzędów, a Ethan bez wahania złapał jej dłoń. Była przyjemnie miękka i ciepła.

Isabelle Clarke

Jak cała Isabelle, przynajmniej na powierzchni.
- Jasne, że ją uwielbiam, jak chyba zresztą większość kobiet - powiedziała Isabelle, nie spuszczając wzroku z ekranu. Wpatrywała się w niego zupełnie jak urzeczona dziewczynka. - A ty, co właściwie lubisz? - zadała pozornie banalne pytanie Isabelle, nareszcie poświęcając mu swoją uwagę w postaci wyczekującego spojrzenia.

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Ethan odwróciła głowę i posłał jej tajemniczy uśmiech. Mówienie o sobie nie było jego mocną stroną, ale było kilka 'bezpiecznych' rzeczy.
- Stare filmy, czeskie piwo, lody jagodowe, adrenalinę, kokosanki i ciebie - odpowiedział jednym tchem. To było całkiem łatwe, chociaż nie banalne. - Trochę tego jest. Sądzę, że gdybym miał wybrać jedną ulubioną rzecz, nie byłbym w stanie. Mamy za wiele zmysłów.

Isabelle Clarke

- No tak, w zasadzie masz rację, trudno jest ograniczyć swoje upodobania do absolutnego minimum, zawsze mam z tym okropny problem. - Isabelle wyciągnęła przed siebie długie nogi i automatycznie przejechała dłonią po udzie, zupełnie, jakby chciała sprawdzić, czy jej skóra nadal jest tak miękka i nawilżona jak przed wyjściem z domu. - Wiesz, że kiedyś absolutnie nie wyobrażałam sobie życia bez baletu? Bałam się, że kiedy to się skończy i nie będę miała z góry narzuconych rygorystycznych zasad, zupełnie się rozsypię. Ale przyszedł czas na Hogwart, a tam też byliśmy w ryzach, mniej więcej.

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Takie wyznania dziwnie brzmiały w jej ustach. Były w jakiś sposób niesamowicie smutne. Jakby brak baletu i tych reguł stanowił dorosłość. Dla niego właśnie rygor nakładany przez Kodeks Aurora był czymś ograniczającym jego dziecięcą wolność.
- Ja nigdy nie żyłem zasadami, do czasu. Teraz tak cholernie ciężko jest ich się pozbyć. To tak jakby ktoś nagle pozbawił twoje życie ram, w których się trzymałeś i ono się rozpływa. Też miałaś to dziwne uczucie? - Zapytał w zamyśleniu gładząc wnętrze jej dłoni. Film przestał być istotny. - Przepraszam, chciałaś oglądać - powiedział dopiero po chwili, uśmiechając się do niej przepraszająco.

Isabelle Clarke

Isabelle machnęła tylko dłonią; widziała ten film dziesiątki razy, a dyskusja, którą toczyli, była naprawdę interesująca. Isabelle rzadko kiedy odsłaniała się przed kimkolwiek, wychodząc z założenia, że jej prywatne rozterki nie bardzo ludzi interesują. Wolała dzielić się radością niż smutkiem, po prostu, tak już była zaprogramowana.
- Dokładnie tak, jak mówisz - przytaknęła, zwracając twarz w jego stronę. - Nie potrafiłam sobie z tym poradzić, nagle dopadło mnie zbyt wiele opcji, a ja byłam kiepska w przeprowadzaniu selekcji, przynajmniej początkowo.

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Dzielenie się z człowiekiem czymkolwiek było dla Ethana czymś nowym. Jedyną osobą, która znała go na tyle dobrze, by mieć wgląd w jego głowę, był jego przyjaciel. Steven był kolejnym mrocznym sekretem jego umysłu, czymś co wyparł kilka lat wcześniej, by móc normalnie funkcjonować.
Teraz kiedy patrzył na nią widział w jej oczach wszystkie te opcje o których mówiła.
- Każdą umiejętność można odpowiednio rozwijać, nawet jeśli coś nas przytłacza. Ja jestem na etapie wypracowywania kompromisu. Nie umiem żyć bez pewnych zasad, reguł i stawiam sobie je sam. To zabawne, ale wciąż wstaję o szóstej piętnaście i zaczynam dzień od godzinnego biegu. Od ośmiu lat. - Rozgadał się, skupiając uwagę na twarzy Isabelle. W tym przytłumionym świecie wydawała się jeszcze ładniejsza. - Chciałbym chyba spróbować choć raz z tego zrezygnować. Pomożesz mi?

Isabelle Clarke

Isabelle miała ochotę się roześmiać; to było tak oczywiste zaproszenie do łóżka, że brzmiało dość absurdalne, ale zdążyła już ocenić, że Ethan nie bardzo lubi bawić się w gierki. I dobrze, Isabelle zawsze lubiła ludzi, którzy mówili o swoich potrzebach wprost, chociaż sama czasami miewała z tym problem.
- Spróbuję ci pomóc, może razem coś zdziałamy - powiedziała Isabelle, posyłając mu subtelny, ale odrobinę sugestywny uśmiech.

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Od razu zaproszenie do łóżka! Może chciał z nią siedzieć w tym cholernym kinie do rana, a później zaprosić ją na śniadanie? Chyba raczej ta wersja chodziła mu po głowie, chociaż co do tej drugiej opcji też nie miał nic przeciwko.
Zaśmiał się cicho na jej słowa i pokręcił głową w rozbawieniu dopiero doznając olśnienia jak to odebrała.
- W porządku. Już jedne zasady łamiemy, możemy złamać kolejne - powiedział ściskając mocniej jej dłoń. Spojrzał na ekran i westchnął cicho. - Dobry ten film - zakpił i wpatrzył się w ekran.

Isabelle Clarke

- On jest dobry - zaprotestowała Isabelle, posyłając mu prawie groźne spojrzenie. - Nie zmienia to jednak faktu, że nie pozwalasz mi go obejrzeć. - W ostatniej chwili powstrzymała się przed wystawieniem mu języka, a potem odruchowo pogładziła kciukiem wierzch jego dłoni. Miała ochotę poczuć na sobie jego dotyk, ale w jej naturze zdecydowanie nie leżało szybkie oddawanie nad sobą kontroli; to ona chciała być panią sytuacji, stawiała warunki i właśnie dlatego nie pozwalała facetom zbyt szybko dobrać się do swoich majtek. Czekanie wzmacniało pożądanie, czyż nie?

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Tak mówią, ale Ethan chyba czekał zdecydowanie za długo. Nie chodziło tylko o Isabelle, bo wcale nie miał zamiaru na nią naciskać, ale o te długie miesiące kiedy nie miał czasu na nic innego jak realizowane swoich zadań i misji.
Spojrzał na nią kątem oka i uśmiechnął się w odpowiedzi na jej groźne spojrzenie.
- A przecież po to tu jesteśmy - stwierdził poważnie i w ramach zajęcia się czymś pociągnął jej rękę na swoją stronę fotela, drugą dłonią rysując na jej nadgarstku i przedramieniu jakieś wzory. Jego tatuaż na przedramieniu kontrastował z jej bladą skórą.

Isabelle Clarke

nieuważne czytane opisików Wide grin

Isabelle ma kalifornijską karnację, czyli jest opalona jak najbardziej ;p

Isabelle nareszcie przerzuciła oczami, a potem posłała mu delikatny uśmiech, czający się gdzieś w jej kącikach. Zwróciła twarz w stronę ekranu, z pewną dozą fascynacji obserwując cudownie wysmukłą sylwetkę Audrey Hepburn, która w jej prywatnym rankingu była uosobieniem słowa "ideał". Odrzuciła do tyłu włosy, które rosły jej w zastraszającym tempie (obecnie sięgały już za łopatki), a potem skierowała uda w stronę nóg Ethana w taki sposób, że ich kolana się zetknęły. Ciekawe, jak dobry pan Martins był z czytania mowy ciała.

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

Sądzę, że robił to dość... automatycznie, nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Był w końcu człowiekiem wyszkolonym do tego by poznawać ludzi i ich zwyczaje, czytać drobne gesty i obserwować. Nie umknął mu fakt, że kształtne uda Isabelle są tak niedaleko. Żadna Hepburn nie miała tak pięknych nóg jak ona.
Uważna obserwacja szła mu lepiej niż oglądanie filmu więc po kilkudziesięciu minutach znał już na pamięć układ jej mięśni na nogach i zarys kolan. Nie musiał jej nawet przerywać oglądania filmu by cieszyć się z jej towarzystwa.
Jednak kiedy Isabelle odwróciła w końcu wzrok w jego stronę pochylił się delikatnie dotykając jej ust swoimi. Było w nich coś niesamowicie słodkiego.

Isabelle Clarke

To akurat nie powinno być zaskakujące; przecież Isabelle kojarzyła się wyłącznie ze słodkościami. No, przynajmniej ludziom, którzy nie chcieli się bawić w głębsze badanie jej skądinąd skomplikowanej osobowości. Isabelle nie od razu odwzajemniła pocałunek; postanowiła przez chwilę skazywać Ethana na tortury, dopiero po chwili jej dłoń powędrowała w kierunku jego policzka, gładząc szorstką od zarostu skórę. To, że dość długo czekali na ten moment, tylko wzmocniło jej pozytywne odczucia.

Ethan Martins · Dołączył: 22 Mar 2013 Posty: 321 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/3

On przez chwilę wahał się przed pogłębieniem pocałunku, ale w końcu nie protestowała więc zassał jej wargę i pocałował ją mocniej. W tej chwili w pomieszczeniu w którym znajdowało się kino rozległ się zgrzyt otwieranych drzwi, a później czyjeś kroki. Ethan zareagował dość automatycznie, podrywając się z fotela, złapał jej dłoń, stając na linii ognia. Dopiero po chwili przyszło mu do głowy inne rozwiązanie. Kiedy mężczyzna rozglądał się po ciemnej sali kinowej zacisnął mocniej palce na jej dłoni i deportował ich do swojego mieszkania.