Mieszkanie Ruby Jenkins, Gordon Street 17/9

Ruby Jenkins

Ruby też nie potrafiła wyjaśnić, dlaczego w łazience naszły ją tak dziwne myśli. Hm, może dlatego, że przyjechała do Cherietown w jasno określonym celu, jakim było znalezienie sobie faceta? Opadła na sofę obok Donniego i wyciągnęła przed siebie nogi. - Dobra, jaki chcesz gatunek filmu? - spytała rzeczowo, po raz kolejny prześlizgując się spojrzeniem po jego twarzy. To wszystko zmierzało w dziwnym kierunku, dlatego upiła łyk whisky, którą Donnie musiał jej nalać pod jej nieobecność.

Donnie Blackwood

Tak, tylko nie wiedziała, że Donnie to niebezpieczny uwodziciel, który wykorzystuje kobiety. Upija i wykorzystuje. I niby ktoś by w to uwierzył?
Donnie przez chwilę milczał, zastanawiając się, a raczej skupiając się nad tym, że ma wybrać film, a nie myśleć jak Ruby ładnie pachnie.
- Komedia. - Stwierdził w końcu odwracając głowę w jej stronę. Był strasznym idiotą, ale nagle stało się coś czego nie potrafił powstrzymać ani ogarnąć. Nieśmiały, spokojny i całkiem zwykle grzeczny Donnie pochylił się w jej stronę muskając jej usta swoimi. Pieprzyć całe oglądanie filmów. On też się cieszył, że ją widzi.

Ruby Jenkins

Ruby już miała zamiar wytłumaczyć mu, że lepszym wyborem mimo wszystko będzie film akcji, kiedy akcja przeniosła się na jej usta. Które właśnie zetknęły się z miękkimi wargami Donniego. Ruby zamarła przez chwilę, totalnie zbita z tropu zachowaniem Donniego, aby już po chwili odwzajemniać jego pocałunek. Dopiero teraz uzmysłowiła sobie, że czekała na to od początku ich znajomości.
Poza tym - Donnie też pachniał naprawdę przyjemnie.

Donnie Blackwood

Donnie za to nie miał pojęcia co robi. To takie błądzenie po omacku. On był naprawdę nienormalny, bo nie całował się z nikim od czasów... no właśnie, Mariki. Jednak teraz nie chciał o niej myśleć. Trochę niezdarnie odwrócił się w jej kierunku powoli włączając w ten pocałunek i dłonie. Jedną z nich położył na szyi Ruby, a drugą w okolicy jej talii, przysuwając ją bliżej. Jej usta smakowały miętą i alkoholem. Oderwał się od niej dopiero po chwili by nabrać powietrza do płuc.
- Przepraszam. - Powiedział ciągle się nie odsuwając od niej, więc te słowa miały jakąś niewielką wartość. Właściwie nie miał pojęcia za co ją przepraszał. Odgarnął włosy z jej szyi i pocałował ją znów.

Ruby Jenkins

Hm, to było ciekawe - Donnie zaprzeczał sam sobie, a Ruby była na tyle trzeźwa, że zdołała to zauważyć. Mimo to uważała, że to wszystko jest naprawdę urocze - poza tym, no halo!, ten facet naprawdę dobrze całował. A wydawał się, skubany, taki niepozorny. Uśmiechnęła się, gdy znów ją pocałował.
- Nie przepraszaj mnie - nakazała mu, kiedy z niechęcią się od niego oderwała. - Nie składam przecież żadnych zażaleń.

Donnie Blackwood

Donnie dość niepewnie spojrzał jej w oczy, lekko się uśmiechając. Ta cała sytuacja nie wyglądała najlepiej, ale było w Ruby coś takiego, co nie pozwalało mu się od niej oderwać. Mogło się to wydawać desperacką próbą zaciągnięcie jej do łóżka, ale nie było.
- Mówiłem ci, że nie jestem pomysłowy jeśli chodzi o sposoby zabicia czasu. Ale czasami najprostsze rozwiązania są najlepsze. - Stwierdził z uśmiechem. Dobrze, że wypił jeszcze tą szklaneczkę whisky, bo pewnie w przeciwnym wypadku odebrało by mu mowę. - Zaraz, to miała być w końcu komedia czy coś innego? - Zapytał wcale nie zwiększając odległości między nimi.

Ruby Jenkins

- Mówiłeś coś o komedii, ale ja wolę chyba jednak film akcji - stwierdziła Ruby, chwytając w dłoń szklankę z whisky i pociągnęła łyczek. Dziwne, zachowywali się jakby nigdy nic, a przecież jeszcze przed chwilą Donnie wyskoczył z tym całowaniem jak filip z konopi. Nie to, żeby jej to w jakikolwiek sposób przeszkadzało. - Victoria cię szukała, wiesz, jeśli chodzi o otwarcie restauracji. Ale mówiła, że jakoś nie mogła cię znaleźć. - Może wtedy właśnie Donnie szukał siebie, jak to nazwał.

Donnie Blackwood

A mówią, że to kobiet nie da się zrozumieć. Donnie miał swoje własne postrzeganie świata, kobiet i innych ludzi. To co zrobił nie było może dziwne, ale też raczej nie zakrawało o zwyczajność. Po prostu się działo i mu się podobało. Pocałował ją jeszcze raz, tym razem w bok szyi, kładąc rękę o opacie za je plecami.
- Wybierz coś w takim razie. - Powiedział wesoło. - No i nie było mnie przez jakiś czas w Cherietown, może akurat to była ta data. - Nie mógł przyznać, że tak naprawdę szukał Mariki, że chciał z nią porozmawiać, że i tak nic z tego nie wyszło bo panna Tamarian zapadła się pod ziemie.

Ruby Jenkins

- Możliwe. Ale to nieistotne, teraz to ja cię zapraszam. Wszyscy się ucieszą, jak zobaczą, że znów jesteś wśród żywych. - Uśmiechnęła się Ruby, a potem oparła głowę o jego ramię. To było tak cudownie proste; siedzieć sobie tutaj z facetem, którego nie widziało się od tak dawna, rozmawiać z nim, jakby był przy niej od zawsze. Ruby chwyciła w dłoń pilota, ucieszona, gdy okazało się, że na jednym z programów emitują właśnie 'Die Hard'. - John McClane znó uratuje świat - dodała, szczerząc zęby w kierunku Donniego. Była wielką fanką takiej klasyki filmu akcji.

Donnie Blackwood

Donnie prawie nie oglądał telewizji, ani nie chodził do kina. Był bardziej zacofany w dziedzinie kinematografii niż nie jeden staruszek.
- Niech na coś się przyda i uratuje. - Stwierdził z uśmiechem, układając się wygodniej. Objął ją ramieniem i wziął kosmyk jej włosów w palce. Były miękkie w dotyku i takie... aksamitne. Film się zaczął ale Donniego jakoś bardziej interesowało to w jaki sposób skręcają się włosy Ruby i jak przebiegają drobne żyłki na jej szyi. Chyba miał nowy plan, nauczyć się jej na pamięć.

Ruby Jenkins

Ruby cechowała się podzielnością uwagi. Oglądanie filmu kompletnie nie przeszkadzało jej w rozkoszowaniu się przyjemnymi chwilami z Donniem. Takie siedzenie na kanapie uzmysłowiło jej, że dawno nie była na żadnej randce.
- Ty, tylko nie przegapmy północy. Oficjalnie wyznaczam cię na strażnika czasu - jak skopiesz, to jakoś cię ukaram. - Odwróciła głowę w jego stronę i wyszczerzyła zęby, a potem ucałowała go w policzek.

Donnie Blackwood

Randki są nudne, chyba że coś dla niego ma zamiar ugotować, wtedy Donnie pójdzie i na koniec świata. Chyba żołądek Donniego podjął próbę komunikacji z Ruby, bo zaburczał okropnie głośno.
- Sądzę, że podpowiedzą nam fajerwerki. Ale postaram się nie zapomnieć, że jest sylwester. Fajnie, nigdy nie miałem takiej ważnej funkcji. - Stwierdził śmiejąc się cicho. Próbował zagłuszyć trochę swój żołądek.

Ruby Jenkins

Na próżno; Ruby, jako muzyk, miała przecież doskonały słuch.
- Cholera, co nic nie mówisz, że jesteś z głodny? Przecież zaraz padniesz - stwierdziła Ruby z wyraźną naganą w głosie, podnosząc się z sofy i odruchowo naciągając zakolanówkę powyżej lewego kolana. - Zrobiłam wcześniej pizzę, zaraz ci odgrzeję. Z kurczakiem, dużo sera, pomidory, cebula, będzie ci chyba smakować, co? - zapytała jeszcze, stojąc w progu kuchni z rękoma na biodrach.

Donnie Blackwood

Donnie miał ochotę zacząć się śmiać, ale założył ręce na klatce piersiowej w wyrazie protestu.
- Śmierć głodowa mi nie grozi, uwierz. - Powiedział stanowczym tonem. - Ale pizza... z kurczakiem. - Przełknął ślina na samą myśl. - Uwielbiam pizzę, kusicielko. No dobra. - Zaczął się śmiać i poczłapał za nią do kuchni. To było prawdziwe królestwo Ruby.
- Wiesz, że jak zaczniesz mnie dokarmiać to nie dam ci już spokoju? - Tak tylko lojalnie uprzedzał.

Ruby Jenkins

Ruby zaśmiała się ochryple, słysząc słowa Donniego. Podgrzanie pizzy zajęło jej zaledwie chwilę, ale do pełnej koncentracji i tak związała włosy w niesforny koczek. Skupiając się, jak zawsze zagryzała wargę. Posypała jeszcze gorącą pizzę kilkoma listkami rukoli, a potem wyszli z kuchni i usiedli na sofie ze swoimi talerzami.
- Smacznego - powiedziała Ruby z zadowoloną miną. Była pewna, że pizza jest pyszna, zresztą, sama już jej próbowała. Teraz też odgryzła spory kawałek z wyraźną przyjemnością.