Mieszkanie Ruby Jenkins, Gordon Street 17/9

Donnie Blackwood

Donnie zaśmiał się cicho w jej usta.
- Jest środek nocy, powinnaś spać. - Powiedział szeptem, tak jakby próbował kogoś nie obudzić. - Miałem się wymknąć bez pożegnania, ale cholera, obudziłaś się. Zniweczyłaś mój plan. - Powiedział uśmiechając się w sposób świadczący o tym, że żartował. Pogładził jej piękne włosy i znów ją pocałował.
- Zgłodniałem. - Powiedział chyba czytając w jej myślach. A tak naprawdę nie chciał jej opowiadać o swoich problemach z bezsennością. Zerknął na zegarek. Była 3:30.

Ruby Jenkins

- Nie gadaj. Też lubisz jeść w nocy? - zapytała Ruby, siadając na kanapie i obserwując rzeczy, które w zupełnym nieładzie walały się po podłodze. Miała nadzieję, że udało im się nie zniszczyć sukienki, którą pożyczyła jej Amy. Podniosła się z miejsca i sięgnęła po czarną koszulę Donniego, natychmiast ją na siebie wkładając. Też dobrze się niej prezentowała. - Makaronik? - spytała, stojąc już w kuchni i zajadając się pistacjowym ciasteczkiem. Pobudka w nocy wcale nie była najgorszym pomysłem.

Donnie Blackwood

Nie kiedy miało się towarzystwo. Zwykle Donnie brał prysznic, parzył sobie kawę i szedł do piekarni na rogu po świeże bułki na śniadanie, a później do pracy. Bezsenne noce nie są takie złe.
Założył szybko bokserki poszedł za nią do kuchni.
- Makaronik. - Powiedział biorąc ten kawowy i wsadził go sobie do ust. Kiedy przełknął pocałował ją jeszcze raz w słodkie usta. - Idę do łazienki i zaraz możemy zjeść makaronikowe śniadanie w środku nocy. Właściwie nie wiem dlaczego nie wymyślono nazwy posiłku nocnego. - Powiedział mądrze i zniknął w łazience. Wrócił po kilku chwilach.

Ruby Jenkins

Ruby w tym czasie zdążyła zjeść trzy makaroniki - każdy o innym smaku - a teraz stała właśnie przed lodówką i zastanawiała się, czego jeszcze mogłaby spróbować. No, tak na zmianę smaku.
- Dobra, to, co teraz powiem, będzie idiotyczne, ale może pójdziemy na spacer? - Odwróciła się w jego stronę i zrobiła parę kroków, żeby być bliżej niego. - Nawet nie ma ujemnej temperatury - spostrzegła słusznie i splotła dłonie na jego karku. Chyba właśnie chciała go przekonać, zresztą, miała całkiem niezłe argumenty, bo nie zdążyła jeszcze zapiąć koszuli.

Donnie Blackwood

Nie musiała szczególnie go przekonywać. Donnie był skłonny zrobić każdą głupotę dla niej, a akurat teraz czuł się wypoczęty więc nie miał nic przeciwko jej zachciankom.
- Pomyślmy. - Powiedział z zastanowieniem. - Jest tylko jeden minus. Będziesz mi musiała oddać koszulę. - Powiedział z uśmiechem pochylając się by ją pocałować. Położył dłoń na jej talii.
- Wracając wstąpimy po świeże bułki na śniadanie. - Stwierdził mądrze.

Ruby Jenkins

Ruby nie mogła się powstrzymać i udzieliła mu twierdzącej odpowiedzi za pomocą pocałunku.
- Zaraz wrócę, tylko się ubiorę, bo narzekasz - stwierdziła z lekką drwiną w głosie i zrzuciła koszulę, przez chwilę pozostając zupełnie nago. Donniemu chyba spodobał się ten widok, ale nie mógł się nim nacieszyć zbyt długo, bo Ruby zniknęła w swojej sypialni. Chcąc kontynuować bycie uwodzicielką, wybrała czerwoną bluzkę z dekoltem (naprawdę, posiadała taką w swojej szafie) i obcisłe dżinsy. Ubrała się stosunkowo szybko, wymyła zęby i poprawiła makijaż, a potem stanęła przed nim, w geście wyczekiwania kładąc rękę na biodrze.
- Idziemy?
No i poszli, a co.

Ruby Jenkins

No dobrze, zrobili po drodze te zakupy i wrócili do domu, gdzie Ruby automatycznie podążyła w stronę kuchni. Nawet najzwyczajniejsze śniadanie musiało mieć dla niej unikatowy charakter - zrobiła im świeże bułki z twarogiem, pomidorem, posypane bazylią i rukolą oraz kiełkami, słodkie tosty z bananami i czekoladą oraz oczywiście zaparzyła kawy - podwójne, mocne espresso, które powinno ich postawić na nogi.
- Smacznego - rzuciła w stronę Dońka, sadowiąc się na krześle i podstawiając mu pod nos talerz.

Donnie Blackwood

Donnie nie miał pojęcia czy większą ochotę ma na nią czy na to co leżało przed nim na talerzu. Ruby też wyglądała smakowicie. Ale mimo wszystko był już cholernie głodny.
- Smacznego. Dawno nie jadłem takiego śniadania. Wow. - Powiedziała z uśmiechem. Spróbował bułki z twarogiem i mruknął z przyjemnością. - Jesteś mistrzynią. - Ruby zaśmiała się wesoło na widok jego brudnego od twarożku policzka. Wytarł go wierzchem dłoni.

Ruby Jenkins

Oczywiście, że Ruby się zaśmiała - w końcu to było szalenie zabawne, taki upaćkany od twarogu Donnie. Ale udało jej się szczęśliwie uspokoić, kiedy przytknęła do ust kubek z parującą, cudownie aromatyczną kawą.
- Śniadanie to przecież najważniejszy posiłek w ciągu dnia, podobno. - Posłała w jego stronę rozbawione spojrzenie. - Ale w sumie coś w tym jest; jeśli zjesz najwięcej na śniadanie, możesz łatwiej spalić w ciągu dnia te wszystkie pochłonięte kalorie. - Nie to, żeby ona miała z tym problem, wręcz przeciwnie. Ale jej mama wiecznie była na diecie odchudzającej i kiedyś to od niej usłyszała.

Donnie Blackwood

Donnie raczej też nie miał z tym problemów. Zresztą miał teraz całkiem ciekawy sposób, żeby je spalić i cały poranek na to.
- Śniadania to najprzyjemniejszy posiłek dnia. Musimy je kiedyś zjeść w łóżku. Straszliwie krusząc i nie wychodząc z niego przez kolejną godzinę. - Miał marzenia i zachcianki, patrzcie go. Posłał jej uśmiech i napił się aromatycznej kawy.

Ruby Jenkins

Ruby przewróciła tylko oczami, a potem parsknęła śmiechem. Faceci, jednak naprawdę w głowie mieli tylko jedno. Ale ona wcale nie była lepsza, w końcu nie bez przyczyny tak się z nimi integrowała.
- Jasne. Na którą masz tę pracę, co? Bo możemy sobie zrobić próbkę - powiedziała, wsadzając do ust tosta i uśmiechnęła się, czując słodki smak czekolady na języku. Tak niewiele potrafiło ją uszczęśliwić, niesamowite.

Donnie Blackwood

Donnie zamyślił się marszcząc brwi. Ruby mogłaby być ideałem kobiety z tym ciągłym apetytem na seks. O ile jakikolwiek facet dałby jej radę.
- Dopiero za kilka godzin. Śniadanie możemy dojść tutaj, ale nie mam nic przeciwko temu, żeby później się przenieść do łóżka. - Zaśmiał się wesoło. Tym razem po zjedzeniu bułki wziął się za tosta.

Ruby Jenkins

Ruby odrzuciła do tyłu część włosów, po raz kolejny łapiąc się na tym, że powinna je najzwyczajniej w świecie związać. Była zbyt leniwa, żeby podnieść tyłek i wyciągnąć z szuflady gumkę. Zresztą, podświadomość podpowiadała jej, że Donnie woli ją z włosami puszczonymi luźno.
- Jasne - powiedziała, wpychając sobie do ust resztę tosta, którego zapiła kawą. To dało jej energetycznego kopa, nic więc dziwnego, że chętnie by się jakoś... rozładowała. Zwłaszcza z kimś takim, jak Donnie, któremu posłała śliczny uśmiech.

Donnie Blackwood

Donnie dojadł tego swojego tosta, zrobił dwa łyki kawy, przełknął szybko i złapał ją za rękę.
- No dobra, nie mam nic przeciwko żeby to było już teraz. - Stwierdził z rozbawieniem ciągnąć ja w stronę sypialni. Kanapę miała fajną, ale łóżko było o wiele bardziej wygodne. Bez ostrzeżenia popchnął ją na miękki materac i zaraz wylądował obok niej.

Ruby Jenkins

- I co, teraz będziemy skakać na łóżku? - zażartowała kompletnie głupkowato Ruby, poprawiając koszulkę, która podjechała jej do połowy brzucha. Odwróciła się w stronę Donniego i przez chwilę napawała się jego widokiem: to było cudowne, mieć go tak blisko, na wyciągnięcie ręki. Ale przecież mogła być jeszcze bliżej, dlatego niewiele myśląc przechyliła się w jego stronę i odnalazła jego wargi. Smakowały tak słodko i znajomo, że uśmiech sam pojawił się na jej ustach.