Szpital

Augustus Pye · Wysłany: Sob 2:52, 16 Mar 2013 Temat postu:

No tak, Augustus miał przy sobie słodkości z Miodowego Królestwa absolutnie zawsze i uważał to za całkiem niezły sposób dotarcia do dzieciaków. Nigdy nie sądził, że może mu sprawić radość widok ich roześmianych twarzy, kiedy po wyjątkowo nieprzyjemnym leczeniu dostawały od niego tabliczkę czekolady. Kreował się na bohatera? Być może częściowo tak, ale robił to z czystego egoizmu, a przecież nie o to chodziło w byciu herosem.
- Dwie uncje - odparł machinalnie do Camille. Zabawne, ona też wyglądała zupełnie jak te dzieciaki podczas smakowania tej czekolady. - Już czuć zapach cynamonu. Wiesz, że wbrew nazwie, po tym eliksirze nie ma się absolutnie żadnych snów?

Camille van Leer · Wysłany: Sob 3:09, 16 Mar 2013 Temat postu:

Camille uśmiechnęła się do Augustusa.
- Wiem. - To udało jej się zapamiętać. - To trochę przykre, spać i nie śnić, ale na pewno mniej niż nie spać w ogóle.
Skoro wiedziała już, ile ma dodać tego soku z pijawek, to odmierzyła odpowiednią ilość i zamieszała w kociołku. To wszystko przypominało trochę gotowanie, a była przecież w tym całkiem niezła. Tylko tutaj nie można było sobie pozwolić na przesadną improwizację.
- Jaki był twój najdziwniejszy sen? - zapytała, kiedy wywar się podgrzewał. O tak, po niej można było się spodziewać najbardziej absurdalnych pytań, choć to miało jeszcze pewien sens.

Augustus Pye · Wysłany: Sob 13:37, 16 Mar 2013 Temat postu:

No i właśnie tym sposobem Camille uderzyła w czuły punkt Augustusa - niewiele osób było świadomych tego, że Pan Uzdrowiciel miał naprawdę poważny problem z bezsennością.
- Rzadko kiedy coś mi się śni - odparł odrobinę wymijająco, częstując się kostką czekolady. - A jak już tak jest, to prawie nigdy tego nie zapamiętuję. - No przecież nie mógł jej powiedzieć, że łyk eliksiru słodkiego snu przed pójściem do łóżka to dla niego absolutny standard i że jedyną sytuacją, w której jego organizm przegrywa z biologią, jest uwolnienie oksytocyny po seksie.

Camille van Leer · Wysłany: Sob 14:01, 16 Mar 2013 Temat postu:

Może to przez nadmiar pracy? Augustus powinien to rozważyć i wziąć sobie jakiś krótki urlop. A jak nie, to chociaż wychodzić z pracy trochę wcześniej. Camille może tego dopilnować.
Kiwnęła głową ze zrozumieniem, nie chcąc drążyć tematu. Chyba nawet nie było sensu.
- A co z tym przyjęciem, które chciałeś urządzić? - zapytała.
Zamieszała w kociołku i poczęstowała się jeszcze jedną kostką czekolady. A eliksir był już prawie gotowy.

Augustus Pye · Wysłany: Sob 14:16, 16 Mar 2013 Temat postu:

Chyba i dobrze, że Camille postanowiła uciąć ten temat - Augustus nie lubił rozmawiać o swoich problemach, bo twierdził, że zostawiają one wyraźną rysę na jego dotychczas prawie idealnym wizerunku.
- No właśnie rozmawiałem ze Scottem Munro i on poparł moją propozycję. Myślę o tym, żeby zrobić je w najbliższym czasie, chyba każdy znajdzie chwilę wolnego, co?
Jasne, skoro on potrafił wziąć sobie urlop, to reszta świata z pewnością też.

Camille van Leer · Wysłany: Sob 14:37, 16 Mar 2013 Temat postu:

Akurat o swój wizerunek w oczach Camille Augustus nie musiał się martwić. Każdy miał jakieś wady i swoje własne problemy. I w żaden sposób nie ujmowały one zasług, odwrotnie - dodawały ludziom autentyczności. To było ważne.
- Myślę, że nie będzie z tym problemu. Tylko mnie uprzedź odpowiednio wcześnie, żebym miała wystarczającą ilość czasu, żeby znaleźć dobrą sukienkę - zaśmiała się. No tak, typowo babskie podejście. Zdaje się, że już dawno nie miała okazji pokazać się i zrobić oszałamiającego wrażenia. - Bo mam nadzieję, że dostanę zaproszenie, co? No i jakbyś jednak potrzebował pomocy, to nadal jestem skłonna się dla ciebie poświęcić i ci pomóc.

Augustus Pye · Wysłany: Sob 15:14, 16 Mar 2013 Temat postu:

- Za tak wykonane eliksiry na pewno dostaniesz zaproszenie - odparł Augustus, wciągając głęboko do płuc cynamonowy zapach. - Ale co do sukienki, to muszę cię rozczarować. Wybrałem nieco inną formę spotkania i obowiązują stroje nieformalne, wiesz, typowy casual - dodał, wsuwając do ust kostkę czekolady i uśmiechnął się delikatnie, czując jej słodki smak na języku. - Będziesz miała okazję poznać moją przyjaciółkę, Chloe.

Camille van Leer · Wysłany: Sob 16:02, 16 Mar 2013 Temat postu:

Camille przewróciła oczami.
- Chętnie ją poznam. To na pewno fajna dziewczyna - przyznała. Grunt to dobrze nastawienie. - I nie myśl sobie, że jeżeli to nie jest nic oficjalnego, to nie można przyjść w sukience - pouczyła go. Faceci chyba tego nigdy nie zrozumieją. Spotkanie w większym gronie to zawsze okazja, żeby ładnie wyglądać, wcale nie musi być oficjalnie. - Ale dobrze, skoro tak stawiasz sprawę, to może wpadnę w stroju kąpielowym, hm? To będzie bardzo nieformalne.
O, albo w bieliźnie! Obrzuciła Augustusa przeszywającym spojrzeniem, a po chwili zaśmiała się cicho. Odwróciła się, by zdjąć kociołek i przelać eliksir do pustej fiolki. Augustus miał sporo czasu na rozwinięcie typowo męskich wizji.

Augustus Pye · Wysłany: Sob 16:26, 16 Mar 2013 Temat postu:

Miał, ale wcale tego nie zrobił. Jego gusta były dość specyficzne - uwielbiał kobiety, które olśniewały go swoją dojrzałością i emanowały seksapilem. Słodycz nie bardzo na niego działała, chociaż rzecz jasna obiektywnie mógł przyznać, że Camille jest ładna. Zresztą - nie jego miała pociągać.
- Jeszcze nie dorobiłem się basenu w domu, a może w sumie mógłbym o tym pomyśleć, zrobiłbym party w amerykańskim stylu - zastanowił się na głos, drapiąc się po brodzie. To wcale nie był taki głupi pomysł, a przecież, cholera - stać go było na taką fanaberię, w końcu miał całkiem niezłe zasoby pieniężne, zwłaszcza, że niewiele wydawał na osobiste zachcianki.

Camille van Leer · Wysłany: Sob 18:10, 16 Mar 2013 Temat postu:

Istnieją jakieś zasady kto, kogo, jak i dlaczego?
- Och, bardzo mnie zawiodłeś - powiedziała z udawanym żalem. - Jak już będziesz miał ten basen to daj mi znać, może się skuszę na odwiedziny. Ewentualnie możesz spodziewać się nocnego ataku.
Zakręciła zawartością fiolki, w której znajdował się uwarzony eliksir. Chyba nieźle jej to poszło, chociaż to były dość proste. To chyba jednak dobrze wróżyło na przyszłość.
- Masz, na zdrowie - powiedziała ze śmiechem, wciskając mu szklaną buteleczkę w dłoń. Nie wcale nie sugerowała mu, że ma to spożyć przed snem. Sama mogłaby mu zaproponować inne sposoby przywołania snu, może by zadziałało.

Augustus Pye · Wysłany: Sob 18:36, 16 Mar 2013 Temat postu:

Augustus obrócił fiolkę w palcach i zaciągnął się znajomym, cynamonowym zapachem, który tak mile łaskotał go w nozdrza.
- Dobra robota, następnym razem weźmiemy się za coś trudniejszego - powiedział Augustus, zakorkowawszy naczynie i niedbałym machnięciem różdżki odprawił wszystkie przedmioty do odpowiednich szafek. - Właściwie to jesteś już wolna, bo w szpitalu nie dzieje się absolutnie nic ciekawego.

Camille van Leer · Wysłany: Sob 19:01, 16 Mar 2013 Temat postu:

Dopiero kiedy Augustus powiedział, że może już iść poczuła, że jest trochę zmęczona. Zdaje się, że znów, mimo wszystko, siedziała tu dłużej niż było to przewidywane. Nie pierwszy raz zresztą. Na szczęście nie było jeszcze bardzo późno. Może uda jej się nie zjeść kolacji samotnie.
Kiwnęła głową, zgadzając się. Podeszła bliżej i cmoknęła Augustusa w policzek na do widzenia, zostawiając mu przed nosem słodki zapach.
- Na razie - pożegnała się. - Nie siedź tu za długo. I szykuj się na imprezę!
Uśmiechnęła się promiennie i zaraz zniknęła mu z oczu.

Amy Grand

Amy kilka razy odzyskiwała przytomność, a później znów ją traciła. Słyszała nad sobą czyjeś krzyki i widziała jasne światło szpitalnych korytarzy. Cały czas coś ją bolało, ale czuła też kojący dotyk ciepłych dłoni na swojej ręce i twarzy.
Kiedy otworzyła w końcu oczy widząc coś więcej niż tylko zamazane kształty zobaczyła bladą twarz Charlesa, chociaż może tylko wyglądał w ten sposób w tym świetle? W głowie jej wirowało, jakby od nadmiaru środków przeciwbólowych i alkoholu. Mieszanka wybuchowa.
Zamrugała kilka razy starając się pozbyć tego dziwnego wrażenia, że świat tańczy. Dlaczego była w szpitalu? Tak wyglądała ta sala.
- Co się stało? - Zapytała go próbując poruszyć ręką, ale okazała się dziwnie ciężka i coś dziwnego spływało do niej wężykiem. Kroplówka?

Charles Campbell

To po prostu nie mogła być prawda.
Charles długo myślał, że rzeczywistość, która przez ostatnich kilka dni była dla niego bolesna, w końcu czymś go zaskoczy. Tylko, że miał na myśli zdecydowanie coś pozytywnego, a nie kolejny cios prosto w serce.
Patrzył teraz na bladą twarz Amy, nie wiedząc zupełnie, jak ma jej przekazać informację, która - tego był pewien - zmieni cały jej świat w mgnieniu oka.
- Dziecko - powiedział po postu, potrząsając głową. Reszta słów ugrzęzła mu w gardle.

Amy Grand

Co, dziecko? Nie rozumiała co on do niej mówi. Automatycznie sięgnęła do swojego brzucha, ale wydawał się dziwnie... płaski? Pokręciła głową zdezorientowana i przypomniała sobie krew, dużą ilość krwi. Charles miał ją na koszuli.
Nagle ta dziwna świadomość do niej dotarła, ale była dziwnie przytłumiona. Amy próbowała wstać i szarpnęła ręką, którą trzymał Charles.
- Gdzie moje dziecko? Gdzie on jest? - Zapytała przerażona, a kiedy Charles ją przytrzymał spojrzała na niego. Zobaczyła w jego oczach cichą odpowiedź. - Nie, nie... proszę, nie. - Załkała zagryzając wargi do krwi.